Terug naar mezelf, en de kracht vinden om verder te gaan
- Vanes Hooijdonk
- 3 dagen geleden
- 3 minuten om te lezen
De afgelopen 2 maanden waren stil. Niet omdat ik niets te vertellen had, maar omdat het leven me dwong om even stil te staan, te voelen, te verwerken.
Mijn moeder is in september overleden. Zeven jaar heb ik voor haar gezorgd. Zeven jaar waarin ik heen en weer schommelde tussen liefde, plicht, verdriet, frustratie en dankbaarheid.
Het was niet altijd makkelijk, want mijn jeugd was ook niet altijd makkelijk. Mijn moeder deed haar best, dat geloof ik met heel mijn hart. Maar ze kon niet altijd de moeder zijn die ik nodig had. Als kind heb ik me vaak geschaamd, verloren gevoeld, onzeker over waar ik thuishoorde: bij mijn vader, bij mijn moeder, of misschien wel nergens.
Pas nu, nu ze er allebei niet meer zijn, zie ik iets heel bijzonders: door wat zij nĆet konden geven, ben ik geworden wie ik wĆ©l wil zijn.
Het heeft me gevormd. Het heeft me kracht gegeven. Het heeft me geleerd hoe ik het anders wil doen.
Ik ben een vrouw geworden die haar eigen keuzes maakt. Die obstakels ziet, maar er dwars doorheen gaat. Die niet opgeeft. niet omdat het makkelijk is, maar omdat de andere optie geen leven is.
Was het zwaar? Ja. Zou ik het anders hebben gewild? Tuurlijk. Maar ik kies ervoor om te kijken naar wat ik wƩl heb, niet naar wat ik mis. Want dat is hoe je groeit. Dat is hoe je leeft.
Wat je ziet, is nooit het hele verhaal
In de wereld waarin we leven lijkt alles perfect. Mooie plaatjes, mooie huizen, mooie levens. Maar niemand ziet wat er achter die fotoās gebeurt. Niemand ziet de tranen, de nachten zonder slaap, de zorgen, de angsten, de echte pijn.
En dat hoeft ook niet.
Je hoeft niet alles te delen. Je hoeft niet alles uit te leggen. Maar het is wel belangrijk dat we mild blijven voor elkaar. Dat we niemand beoordelen op basis van wat we zien. Want achter ieder gezicht, ieder gezin, ieder bedrijfā¦ schuilt een verhaal dat je niet kent.
Tony Robbins, een keerpunt
In september, midden in de zwaarste fase van mijn moeders ziekbed, ben ik naar Tony Robbinsā Unleash the Power Within gegaan. Een event met 13.000 mensen. Een energie die niet te omschrijven is. Een kracht die je bijna fysiek optilt.
Ik was daar samen met mijn man, en eerlijk: het heeft me veranderd. Het heeft me geleerd dat je altijd een keuze hebt: je kunt lijden, of je kunt vooruit bewegen.
Hoe pijnlijk het ook is. Hoe zwaar het ook is. Hoe oneerlijk het soms voelt. Als je niet vooruit beweegt, kom je niet uit je pijn. En daarom kies ik elke dag opnieuw voor dat stapje vooruit. Voor positiviteit. Voor kracht. Voor licht.
Mijn missie leeft. Sterker dan ooit.
En nuā¦Nu voel ik weer ruimte. Adem. Richting.
Mijn missie: liefde, licht en positiviteit verspreiden voor vrouwen Ć©n kinderen , is sterker dan ooit.
āØ La Luz Lifestyle blijft zich inzetten voor Free a Girl
āØ La Luz Kids werkt samen met het Prinses MĆ”xima Centrum
Twee doelen, Ć©Ć©n hart. Twee bedrijven, Ć©Ć©n missie: de wereld een beetje lichter maken.
Ik weet dat ik dit niet alleen kan. Ik heb jullie nodig.
Niet om te kopen, niet om geld uit te geven, maar omdat jullie kunnen helpen met iets dat soms nog waardevoller is:
ā¤ļø Deel mijn verhaal
ā¤ļø Volg ons op Instagram
ā¤ļø Like onze posts (dat helpt zĆ³ veel meer dan je denkt)
ā¤ļø Vertel iemand over onze websites:
Want misschienā¦ misschien is er Ć©Ć©n iemand die net die ene positieve boodschap nodig heeft. EĆ©n iemand die een beetje licht zoekt. EĆ©n iemand die dankzij jou een glimlach terugvindt.
En dan ben jij onderdeel van iets moois. Dan bouwen we samen aan een wereld die iets zachter voelt. Iets liefdevoller. Iets lichter.
En hoe mooi is dat?
Dank je wel dat je hier bent.
Dank je wel dat je blijft.
Dank je wel dat je samen met mij dit pad loopt met alle hobbels, maar ook met alle lichtpuntjes.
Liefs,
Vanessa
La Luz
Opmerkingen